Over deze locatie
Station Vlissingen (vroeger: Vlissingen Haven) is het eindstation van de spoorlijn Roosendaal - Vlissingen (Staatslijn F ofwel Zeeuwse Lijn) en ligt ten oosten van het stadscentrum van Vlissingen, bij de veerhaven aan de Westerschelde. Het is een kopstation, wat wil zeggen dat het stationsgebouw direct achter de doodlopende sporen staat.
Op 1 november 1872 werd station Vlissingen Stad geopend (gesloten op 18 juli 1894 en verwoest in de Tweede Wereldoorlog). Op de plaats van het huidige station Vlissingen werd op 1 september 1873 station Vlissingen Haven geopend, dat een belangrijke rol speelde in de verbinding met Engeland. In 1892 maakte het oorspronkelijke gebouw plaats voor een uitgebreider gebouw, met onder andere een speciale wachtkamer voor vorstelijke personen. Van 1881 tot de Eerste Wereldoorlog reden over de Zeeuwse lijn D-treinen (internationale sneltreinen) waarmee men (via Boxtel en Wesel) van Londen via Vlissingen naar Berlijn kon reizen. In 1944 werd station Vlissingen Haven tijdens een bombardement onherstelbaar beschadigd. Ter vervanging verrees na de Tweede Wereldoorlog, in 1950, het huidige stationsgebouw. Het werd ontworpen door Sybold van Ravesteyn, wiens neo-barokke stijl duidelijk in het gebouw te herkennen is. De perronoverkapping van het oude station uit 1892 werd behouden. Na de oorlog schrapte men ook de toevoeging Haven uit de naam en ging het station kortweg Vlissingen heten.
Over loketten beschikt het station inmiddels niet meer, maar in de stationshal bevindt zich nog wel een winkel waar kaartjes gekocht kunnen worden. In de oostelijke vleugel van het gebouw is een stationsrestauratie gevestigd. Sinds 1957 staat in de stationshal een beeld van Philip ten Klooster ter herinnering aan de elektrificatie van de spoorlijn.